Valentijn: trash or treasure?

… de zesde eeuw voor Christus, toen er een Heidens feest plaatsvond op 15 (?!) februari. Valentijnsdag zou een afgeleide zijn van het Romeinse Lupercalia feest, ter ere van de god van de vruchtbaarheid. De namen van ongehuwde jonge vrouwen werden in een grote kom gegooid. Op hun beurt konden de jonge ongehuwde mannen op het feest een naam trekken. De twee vormden dan een koppel voor de rest van het feest. Geen slecht concept als je het mij vraagt, alleen misschien wat outdated? Nieuwe mensen leren kennen, samen een feest geven, het leven en de liefde vieren? Count me in!

We reizen verder door de tijd naar de derde eeuw na Christus. Naar een legende die het verhaal vertelt van een priester genaamd Valentinus. Hij stond bekend voor zijn gave om zieken en ouderen te genezen. Op een dag liet hij de blinde dochter van de stadshouder van Rome weer zien. Als teken van dankbaarheid bekeerde de stadshouder zich tot het Christendom en liet hij alle gevangen in Rome vrij. Ligt de waarde van vergiffenis dan misschien aan de basis van Valentijn? Valentijn als moment om onze exen te vergeven? De wereld zou veel schoner zijn (of ook niet).

Onze loveboat meert aan in diezelfde derde eeuw na Christus voor een ontmoeting met keizer Claudius II. Hij ambieerde een groot leger, maar veel van zijn mannen weigerden in het leger te treden omdat ze met hun vrouw wilden trouwen. Claudius was ten einde raad en besloot het huwen van soldaten te verbieden. Al was dat buiten priester Valentijn gerekend, die tegen de regels in toch jonge koppeltjes huwde en dit met de dood moest bekopen. Valentijn gaf dus letterlijk zijn leven voor de liefde… En dat Sint Valentijn een romanticus was, dat bewees hij nog eens vlak voor zijn dood. Net voor zijn executie schreef hij in het geheim een briefje naar iemand waarop hij verliefd werd in de cel. Hij ondertekende het blaadje met ‘Van jouw Valentijn’. Op 14 februari werd hij geëxecuteerd. Meteen een verklaring waarom wij onze anonieme liefdesbrieven op Valentijn met ‘Jouw valentijntje’ ondertekenen? Not that anonymous anyway! Ik onthoud: protest, opkomen waarvoor je staat, vasthouden aan je waarden en normen, elkaar graag zien tot de dood en vechtlust als basis van dit prachtige Valentijns-verhaal.

Fast forward, het schip heist de zeilen richting onze tijd. Zoals zo vaak worden er ook verklaringen gezocht in … Moeder Natuur. In mei leggen alle vogels een ei, maar volgens sommigen bronnen begint de paringsdans van veel soorten in onze natuur al in februari. Dat mensen die dans ook opvoeren op 14 februari, I support that! Maar, bedanken we ons moedertje aarde echt door dingen te kopen die we niet nodig hebben? Door deel te nemen aan een kapitalistisch feestje dat met marketing door onze strot wordt geramd? Door massaconsumptie once again te normaliseren? I don’t think so!

Durven opkomen voor wat je belangrijk vindt in het leven, het leven en de liefde vieren, elkaar ontmoeten, de natuur bedanken voor alles wat het ons geeft. Dat is waar Valentijn historisch gezien voor staat.

Dus, ja, Valentijn is trash. En toch mag het voor mij élke dag Valentijn zijn. Valentijn in the old fashioned way. Elkaar graag zien, iedereen en alles, en het leven, dat vooral. Het vieren ook, elke dag. Mekaar stevig vastnemen en niet lossen, op de barricade kruipen en uitroepen waar je voor vecht, dat ook. Uitroepen hoe mooi het leven is en hoe mooi graag zien kan zijn. Niet alleen elkaar, maar ook jezelf. Want uiteindelijk ben jij het zelf die vandaag in de bloemetjes gezet mag worden. Je brein sleurt je door elke taak heen, je benen dragen je en doen je de wereld verkennen, jouw persoonlijkheid die elke dag opnieuw een lichtje doet branden in het leven van wie je liefhebt. Happy Valentine’s day!